سرویس ایران جوان آنلاین: سالهاست که در مورد مشکلات صیادان، پرورش دهندگان و صادرکنندگان آبزیان در استان بوشهر صحبت میشود و مسئولان قولهایی در رابطه با رفع این معضلات و هموار شدن مسیر راه و کار آنها میدهند. هر چند بحث دولتی یا خصوصی بودن این صنعت و ارتباط بین دولت و بخش خصوصی بسیار حائز اهمیت است، اما حالا انگار موضوع خیلی حاد شده و با صید بیرویه و آلودگی نفتی که مدتهاست مطرح شده، مسئله ذخیره آبزیان حوزه خلیج فارس به ویژه ذخایر قابل بهرهبرداری و مفید با تهدید انقراض و نابودی روبهرو شدهاند.
بر اساس آمارهای موجود بیش از ۵۰۰ گونه گیاهی و جانوری در خلیج فارس وجود دارد که حدود ۷۰ درصد آنها بومی منطقهای و ۳۰ درصد مهاجر هستند. امروز، خلیجفارس، همانند بسیاری از مناطق دریایی در جهان از صید بیش از حد و بیرویه در امان نمانده و ورود کشتیهای غول پیکر و جارو کردن کف آن موجب کاهش چشمگیر ذخایر دریاییاش شده است. به طوری که هماکنون دیگر نباید از کاهش ذخایر صحبت کرد بلکه موضوع انقراض آبزیان مطرح است.
چون آبهای خلیج فارس و آبزیان موجود در آن در بین چند کشور حوزه آن مشترک است به همین خاطر بسیاری از کشورهای این منطقه آماری درست و واقعی از میزان برداشت خود از ذخایر ماهیان و سایر آبزیان ارائه نمیدهند، اما حقیقت میزان بالای صید است.
کاهش ۵۰ درصدی آبزیان خلیج فارس
چند روز پیش بود که یکی از کارشناسان صید و بهرهبرداری آبزیان در استان بوشهر گفته بود که افزایش صید و عوامل دیگر باعث شده تا شاهد کاهش بیش از ۵۰ درصدی ذخایر خلیج فارس باشیم.
حسین شادکامی تأکید کرد: «به همین خاطر بعضی از گونههای آبزیان به خصوص کف زیان، روبه نابودی رفته و خطر انقراض جدیتر از گذشته دنبال شده و در آیندهای نزدیک باعث ایجاد تنش بحران در ذخیره خواهد شد. برای بهبود و تنفس وضعیت سلامت محیطزیست دریایی در آبهای انحصاری اقتصادی، باید مدیریت مسئولانه ماهیگیری به منظور ترمیم این زنجیره غذایی در مناطق خاص از پروتکلهای مناسب قانونی اجرا شود.»
صید بیرویه تنها دلیل کاهش ذخایر دریایی نیست و عوامل دیگری به ویژه آلودگیهای دریایی باعث شده تا ذخایر دریایی با خطر جدی روبهرو شوند و نسل آبزیان با تهدید جدی روبهرو شود.
بروز آلودگیهای نفتی متعدد در خلیج فارس تأثیر منفی زیادی بر روی آبزیان و اکوسیستم این منطقه داشته که نشت نفت از شناورها، تأسیسات و خطوط انتقال دریایی از مهمترین آلودگیهای نفتی به شمار میآید.
صیادان در تور مشکلات
دردهای دریا و بهتبع آن مشکلات صیادان آنقدر زیاد است که برای رفع همه آنها به یک عزم و اراده عمومی و ملی نیاز است.
رفع مشکل مالکیت اراضی پرورش میگو، لحاظ کردن ارتباطات جامعه صید و صیادی با تصمیم گیرندگان در دستگاههای اجرایی، صید بیرویه، تأمین سوخت مورد نیاز گشتهای کنترل ذخائر دریایی، ضرورت توجه به آبزی پروری، تأمین زیرساختهای سایتهای پرورش میگو، واگذاری کنترل ذخائر دریایی به محیطزیست و جلوگیری از نشت نفت و فرآوردههای آن در دریا از جمله مواردی است که باید مورد توجه مسئولان و سازمانها و نهادهای متولی امر باشد.
مواردی که اگر درست به نتیجه برسند میتواند دریا و آبزیانش را زندهنگه داشته و علاوه بر رفع مشکلات و معضلات موجود، اشتغالزایی و ارزآوری به همراه داشته باشد.
فراموش نکنیم بوشهر به عنوان قطب تولید میگوی پرورشی کشور با ظرفیت ۲۰ تا ۲۵ هزار تن در سال به شمار میآید که برای تولید خوراک این واحدهای پرورش میگو در استان به صورت پلنت در کارخانهها نیاز مبرم به مواد اولیه کنجاله سویا وجود دارد.
اما وقتی تحریمها سایه خود را بر سر صنایع مختلف انداخت قیمتها هم کمکم بالا رفتند و به همین خاطر تأمین کنجاله سویا برای کارخانههای تولید خوراک آبزیان استان با مشکلات جدی مواجه شده و هم اکنون فرآیند تولید در کارخانهها کند و بعضاً متوقف شده است.
چندی پیش بود که عبدالکریم جمیری نماینده مردم بوشهر، گناوه و دیلم در مجلس شورای اسلامی نیز با بیان اینکه با توجه به اهمیت اقتصادی صنعت میگوی پرورشی در بوشهر از لحاظ ارزآوری و ایجاد اشتغال در مناطق ساحلی و به منظور جلوگیری از وقفه در تولید سهمیه ویژه کنجاله سویا مورد نیاز، برای کارخانههای تولید کننده خوراک آبزیان پرورشی باید فکری اساسی کرد، گفته بود اگر امروز برنامهای برای صنعت تدوین نشود، شاید فردا اصلاً صنعتی باقی نمانده باشد که نیازمند برنامه باشد.
در کنار تمام این موارد، ساماندهی قایقهای بدون هویت، پرهیز از عرضه میگوی مولد در بازار، جلوگیری از ورود پساب و فاضلاب به دریا، اعطای تسهیلات کمبهره برای پوشش هزینههای جاری صید و صیادی از جمله خواستههایی است که سالهاست فعالان حوزه صید و صیادی و آبزیپروری در بوشهر مطرح میکنند و نتیجهای نگرفتهاند.